Clubkampioenschap 2018, door Anne Reeser.
Na zoveel maanden met prachtig zomerweer bleek 5 oktober nog een toegift voor ons in petto te hebben: een strálende dag! Ideale omstandigheden om het “witte” seizoen mee af te sluiten.
De wedstrijdcommissie: Bert, Loulou, Robbert en Klaartje had alles wederom tot in detail voorbereid: Van de heerlijke -zelfgebakken- cake, de leuke scoreplankjes, tot de individuele indeling m.b.t. baan en tegenstanders. Wát een werk, veel bewondering en dank hiervoor.
Mijn inschrijving voor deze dag was gebaseerd op gezelligheid. Allerminst op ambitie: veel te weinig kunnen spelen, de afgelopen twee jaar. Het verliep verrassend anders….
Op baan 11 mocht ik starten met Jan Sorbi, Wát een eer! Toen ik lid werd van de club was Jan een zeer goede speler-reeds clubkampioen- waar ik met veel bewondering naar keek. Vooral omdat hij niet door de knieën hoefde om de meest prachtige toverballen te gooien. Jaloersmakend….
Door omstandigheden was het voor hem de laatste jaren niet mogelijk om regelmatig naar KZ te komen. Des te verheugender, dat hij deze dag mee kon doen. Zijn individuele score mocht dan tegenvallen – aan het einde van de weedstrijd bedankte hij iedereen voor de fijne ochtend en trakteerde ons op een heerlijk glas wijn.
Terwijl Maarten en ik hem naar huis brachten, verzekerde hij ons nogmaals dat hij genoten had en dankbaar was om weer aanwezig te mogen zijn. Dit laat maar weer eens zien wat een bijzonder clubje wij hebben!
De volgende 3 rondes brachten mij geduchte tegenstanders: Harm, Simoneke en John. Dus geen visioenen voor mij richting wijn, leuke gegraveerdeglazen te spreken: ik had die dag letterlijk “goeie benen” en glazen, laat stáán een zilverkleurige wisseltrofee-met-naam. Maar de verrassing was compleet, want om in wieler termen te spreken: ik had die dag letterlijk “goeie benen” en die bleken doorslaggevend, + natuurlijk een beetje geluk ….